Vandaag ben ik voor het eerst op een trip geweest met andere
vrijwilligers. Het was een unieke ervaring. We hebben vanalles
gedaan. Het was wel een vermoeiende tocht; 7uur in totaal, de
meeste afstanden werden tevoet afgelegd. Voor 2 verre
verplaatsingen namen we het openbaar vervoer; bestelbusjes
dus voor diegenen die nog niet de eer hebben gehad kennis
te maken met "het afrikaans openbaar vervoer".
al even was opgeweest. Het was nog wel eens de moeite. Niet
alleen voor het uitzicht maar ook de uitleg was enorm boeiend.
Tussen Khayelitsha en Mitchels plain ligt en enorm braakgebied
dat de grens tussen khayelitsha en mitchelsplain vormt. Dit
terrein heeft een heel speciaal nut. waneer een jongen opgroeit
en dus man wordt staan hem hier een aantal taken te wachten. Het
is een hedendaagse traditie. Hij moet hier tussen de 3 en 5
weken overleven zonder dat iemand hem ziet of iets van hem merkt.
Een beetje te vergelijken met een totemisatie ofzo.
Meestal gebeurd dit tijdens de schoolvakanties en die zijn in juni.
Zo worden telkens kleine groepjes gelost in het terrein.
Het braakliggend terrein vormt dus tot grote ergernis van de
bevolking en gemeenschap de grens. Ze zijn al jaren bezig met het
stapvoets dicht te bouwen en zo dus een contact te vormen met
Khayelitsha. Dit zo enorm veel criminaliteit tegenhouden.
Voor de rest zagen we nog cape point. Dat is het 2de zuidelijkste
punt van Zuid-Afrika. Het was ver weg maar te zien. Table mountain
en nog wat andere objecten werden in kaart gebracht.
Van hieruit gingen we naar het plaatselijke radio-station.
We gingen binnen en kregen een rondleiding in het radiostation.
We zagen da kamer waar het nieuws werd gesproken en nog een aantal
andere plaatsen. De mevrouw die de rondleiding gaf was enorm
vriendelijk. Na nog wat uitleg van hoog-technologische apparaten
gingen we verder naar het volgende punt.
Het opvangtehuis voor kinderen was het volgende op onze planning.
Het was enorm confortabel en groot. Elk kind had zijn eigen mooi bed.
Badkamers per 4 kinderen. Het was enorm proper. De kinderen die er op
dat moment waren speelden voornamelijk voetbal. Ze waren van alle
leeftijden. Er werkten 4 mensen. 2 lokale mensen en 2 vrijwilligers.
Na een rondleiding in het huis vertrokken we naar de volgende stop.
Een enorm handige man die van metalen afval bloemen maakt was het
volgende plekje waar we stopten. Ook dit was enorm leuk om te zien.
Hij maakte er ook 1 toen we er waren. Het ging enorm snel. Tot de
verbazing van velen onder ons sneedt hij nooit in zijn handen.
Het resultaat was enorm knap. Na wat uitleg over zijn werk gingen
we naar de laatste stop; De Craft-Shop.
mensen aan het werk en stelden hun knutsel-kunstwerkjes tentoon.
Enorm knappe dingen waren hier te zien. De prijzen waren ook nog
relatief goedkoop voor kunstenaars. Dit was de laatste stop. Hierna
gingen we nog gezellig iets eten in een typisch Afrikaans restaurantje.
De rest van de groep werd in de taxi gezet en ik ging met de gids naar
MAKAZI's guesthouse... Of dat was toch het plan. Het verliep net iets
anders; Er was een street-race aan de gang een dorpje verder. De gids
vroeg of ik nog tijd had. Njah, nee kon ik niet zeggen ik was zo benieuwd;
We kwamen na wat wandelen aan en van armoede was plots geen sprake meer.
Overal zag ik de nieuwste wagens en getunde auto's. Alle motorkappen open
en muziek vollenbak. Twas wel de moeite soms. Ja het eerste avond-nachtleven
was verkend. Al de jongens wasten hun auto's en kwamen dan met wat
vriendinnen hier schitteren. Het was grappig om te zien. Enorm veel volk
aanwezig. Bier en en zalige zonsondergang was aanwezig voor de lokale
mensen was het feest. Tot zover de zaterdagavond activiteiten. Na een
korte laatste wandeling naar huis met de gids zat de dag erop. Ik was
enorm moe! Nog even wat foto's op de laptop zetten en gaan slapen was
de boodschap.
Het was een enorme dag! Kheb me heel goed geamuseerd.
Hopelijk tot vlug.
Groetjes aan iedereen.
Eli
Geen opmerkingen:
Een reactie posten