Ik ga julie vandaag eens wat vertellen over mijn werk dat ik hier doe. Op aanvraag
van een antal mensen. Onderandere ons ma :-D Ik heb het er nog niet over gehad.
Dit komt waarschijnlijk omdat het hier everyday-life is en dus voor mij normaal
klinkt.
Makazi's creche telt een goede 35 kinderen. De klassen zijn opgedeeld in 3
verschillende groepen. De jongste groep is onder 6 jaar. Dat zijn dus de baby's.
De middelste klas is boven 6jaar en onder 8 jaar. De oudste groep zijn boven de 8.
Dit is ook de zwaarste klas. Niet alleen omdat het de meeste kinderen bevat maar
ook omdat deze kinderen al veel meer lawaai bij hun hebben en al een beetje hun
eigen weg beginnen te gaan.
Mijn taak hangt zowat af van dag tot dag. Ik begin altijd met het eten mee te
maken voor alle kinderen. Dit is elke dag om 9uur. Dus daarvoor moet het klaar
zijn. Ik sta meestal op om 7uur. Dan eet ik even en ga ik naar beneden. Ik word
meestal wakker van de kinderen. Want de eerste vroege volgels komen al aan om
half 7. Dat is dus mijn wekker want de creche is onder mij. Het eten is elke dag
verschillend al zijn er wel enkele gerechten dat 2x per week worden gemaakt.
S' ochtends is het meestal pap. Niet zoveel werk om klaar te maken. Gewoon water
koken en poeder toevoegen en roeren. Als het eten klaar is en de kinderen hebben
hun gebed achter de rug mogen we beginnen met het eten uit te delen. De kinderen
wachten geduldig hun beurt af. Ieders een eigen bordje.
Als ze klaar zijn met eten halen we de borden op en ruimen we alle tafels weg.
De vloer wordt gekuist en dan is het speeltijd voor de kinderen. Met speeltijd
bedoel ik dus de rest van de dag :-D. 'S middags eten de kinderen om 12uur.
Dit is meestal rijst met iets van vlees zoals kip of hamburger of worst. Na het
middageten moeten de kinderen 2uur slapen. Dus dan wordt da kamer omgebouwdt tot
een slaapkamer voor al de kinderen.
Soms moet ik de kleinste kinderen ook eten geven met een lepel. Best wel leuk.
De kleinste kinderen slapen veel meer. Ze hebben en zachte mat en kunne heel de
dag slapen als ze willen. Er zijn ook genoeg bedjes voor al de kinderen dus als
ze moe worden kunnen we ze in bed stoppen. De dag eindigt om 5uur maar veel
kinderen worden al veel vroeger opgehaald.
Het werk klinkt niet zwaar maar de kinderen zijn zo actief heel de dag dus op't
einde van de dag ben je wel moe. Het hangt ook enorm van het weer af. Als het
warm is wat meestal het geval is dan is het het zwaarst. Vooral voor mij! De
kinderen hier zijn de warmte al gewoon en kunnen dus perfect heel de dag actief
blijven. Voor mij is dat soms wat anders. Ik heb soms toch ook wel nood aan een
middag-pauze haha.
Dat is zowat het belangrijkste over de dingen die hier gebeuren. De kinderen
zijn we echt zalig. Ondanks dat ze zo actief zijn kunne ze soms toch echt wel
lief zijn. Dit is voor mij de laatste week. Het zal wel even moeilijk zijn om
iedereen vaarwel te zeggen hier. Ik denk dat het niet slecht is dat ik 4
verschillende projecten doe want anders graak je echt te gehecht aan de lokale
bevolking en de kinderen en is het afscheid dus nog moeilijker.
Gisteren (maandag24/09/2012) was het Heritage-Day, officiele
feestdag. Dus geen school en dus ook geen opvang voor de kinderen.
Ik was dus vrij. Na een versschrikelijk slechte dag gisteren
was het gisteren zalig. Het weer was mooi. Dus Loyiso (man die mijn
projecten organiseerd) vroeg of ik geintresseerd was in een trip.
Opnieuw moest ik niet betalen behalve het eten en het vervoer met taxi.
Rond 10 uur kwam hij aan. We namen samen een taxi naar een plek waar we
een plaatselijk theator zouden kunnen bekijken. Daar waren de andere
studenten al aanwezig. Het was iets heel klein ter gelegenheid van
Heritage-Day. Het was wel speciaal. Een man vertelde een verhaal over
Heritage-Day.
Hierna namen we de taxi naar look-uit hill. Hier was ik natuurlijk al
wel een paar keer geweest. Maar het is toch elke keer uniek om het
uitzicht te zien. Ik kijk elke keer naar de plek waar Hout-Bay ongeveer is.
Het is ver weg maar je kan het ongeveer zien. Ik begin er toch naar uit-
te kijken.
We deden een aantal tussenstops op plekken waar ik al was geweest. Zoals
de Craft-Shop en het radio-station.
Hierna gingen we naar een festival. Het was een typish afrikaans moment. We werden uitgenodigd om bij de organisator te gaan eten. Het was lekker maar speciaal. Het festival was wel de moeite. Verschillende DJ's.
En plaatselijke rapper beet de spits af. Ondanks het feit dat we niet veel
verstonden van wat hij zong was het toch wel de moeite.
Terwijl we aan het eten waren kwam de hoofd-artiest binnen. Het was een dame.
Ze werdt gefilmd en wij dus ook :-D
Na wat plaatselijke tradities en nog enkele optredens besloten we terug te
vertrekken. Zoals vorige keer stapte ik met loyiso in een andere taxi als
de andere studenten.
We namen de taxi terug. en stapten uit de taxi op de plek waar vorige keer
de tuning-cars stonden. En je kan het al raden. Ze stonden er weer! Ik begon
te beseffen dat het dus een gewoonte was onder de mensen daar om daar je
auto te showen. Soms is het echt wel de moeite. Er was weer enorm veel volk.
Nog een gezellig laatste praatjes met de lokale bevolking en vrienden van
Loyiso. En dan wandelden we samen terug naar het Guesthouse. Dat is elke keer
de moeite want toevallig is het de 2de keer dat we onderweg konden geniet van
een prachtige zonsondergang.
Groetjes Eli
Geen opmerkingen:
Een reactie posten