Makazi's Guesthouse

Makazi's Guesthouse,

Khayelitsha is 1 van de armste "Townships" van Cape-Town. Er wonen enorm
veel mensen dicht bij elkaar. Het is de grootste sloppenwijk van Cape-Town.
Alle mensen helpen elkaar hier met overleven. Soms kan er zeker gesproken
worden over harde situaties. Toch zijn alle mensen gelukkig. Ondanks de
weinige voorzieningen is er voor iedereen een warm plaatsje in het hart
van Khayelitsha.


In het midden van Khayelitsha ligt Makazi's Geusthouse. Het is een warm
gezellig huisje midden in de sloppenwijken. Na een aanpassingsfase zorgt de
lokale Zuid-Afrikaanse bevolking er voor dat je je al snel wat meer op je
gemak voelt. "Makazi" (de eigenaar van het Guesthouse) is een echte Zuid-
Afrikaanse mama. Ze heeft een zwaar verleden achter de rug. Na een aantal
problemen met het bouwen gooide een zware brand haar voledige eigendom tegen
de vlakte. Inclusief haar eigen huis. Zonder twijfel begon ze gewoon opnieuw.
Met de lokale bevolking werd alles terug opgebouwd. Makazi biedt onderdak
aan 35 lokale kindjes. Haar droom waar ze 15jaar voor heeft gevochten was
eindelijk bereikt. Ze leeft nu in een paradijs vertelde ze mij. Ze is enorm
content. Dit allemaal omdat ze mensen kan helpen.

Als vrijwilliger hier leer je niet aleen met de kinderen omgaan. Na een
maand leven tussen de lokale bevolking kan je gerust vertellen dat je weet
hoe het leven er hier aan toe gaat. Het is een unieke ervaring waar je
veel uit leert. In het begin zal je een aanpassingsfase ondergaan die van
mens tot mens anders zal verlopen. Toch kan ik je verzeker dat als je
vertrekt een traan inhouden echt kracht vereist.


Ik heb zelf niet vaak de nagatieve kanten van Khayelitsha gezien al zijn
die er natuurlijk ook. Mijn terugkijkende blikken op deze ervaring zullen
voornamelijk positief zijn. De altijd goed-gehumeurde mensen, de zalige
sfeer hier; muziek, dans, prachtige landschappen, ... Van zonsopgang naar
Zonsondergang, elke dag opnieuw. 

Toen ik aankwam dacht ik even dat ik men weg hier moeilijk zou vinden.
Toch hoefde ik me nochtands geen zorgen te maken als ik in de toekomst
kon kijken. want de toekomst wees uit naar een unieke ervaring die een
aantal belangrijke lessen bevatte welke ik niet snel zal vergeten.
Beseffen hoe goed we het thuis hebben en dat je blij kan zijn met veel minder
behoordt tot de basis. De kinderen zijn hier van de levende bewijzen. Ik had in
mijn kindertijd toch net iets meer dan  een voetbal en een paar knikkers...
Maar ook eetgewoontes, kooktechnieken, overlevingstechnieken en dergelijke
kwamen te pas.Ik ben enorm blij dat ik  de kans heb gekregen deze unieke
ervaring mee te kunne maken.

Ik ben ook enorm blij met de toffe reacties die ik heb gehad tijdens mijn
verblijf hier. De reacties via de blog en aantal via sms. Andere via facebook.
Allemaal heel hartelijk bedankt. Ik kan gerust zeggen dat deze mij vaak
steunde en mij blij maakten. Ik hoop dat het even interessant blijft.
Bedankt iedereen!!!

Als afluiter ga ik een kleine inleiding geven voor het volgende project,

Hout-Bay is een klein gezellig vissersdorpje aan de Atlantische oceaan.
Het is een inhammetje in de kustlijn van Cape-Point naar Kaapstad. Niet
ver van Hout-Bay vandaan, in mosselbaai, kwam Bartholomeu Diaz hier aan wal
in 1498. De naam hout is afkomstig van de unieke houtsoorten die hier vroeger
werden verhandeld via scheepvaart. Hout-bay bevat 1 van de mooiste stranden
van zuid afrika; "Llandudno" En heeft 1 van de mooiste zonsondergangen van
de wereld. Geen paniek, een foto hiervan zal voor mij geen probleem zijn ;-)
Een leuk detail is dat vanaf Augustus tot december hier vaak walvissen hun
kopje boven water steken, een uniek moment naar't schijnt. Oktober is dus
mooi in't midden :-).

Bovenstaande foto is een foto van Hout-Bay die ik heb opgezocht op het
internet. deze is ook terug te vinden in mijn eerste bericht.

Mijn project hier is; Angel-Starfish-creche.
Angel-Starfish-creche is een project dat georganiseerd is door Eliane en
Chris Maloney in 2005. Ze bezochten toen een lokaal "Townschip" en beseften
hoeveel nood er was aan een confortabele en warme plek voor de kinderen.
Zoals je al kan horen is mijn taak weer met kinderen omgaan, al is er ook
een mogelijkheid tot helpen in huis aan klusjes. Ik kijk echt uit naar
Beiden taken. De kinderen ben ik ondertussen al gewoon. Ook sportactiviteiten
behoren hier toe tot de taken van de vrijwilliger.

Ik verblijf gedurende de hele maand in een apart huisje in Hout-Bay samen met
andere vrijwilligers. Het is niet ver van de creche. De dagen beginnen om 7u,
Ik word opgehaald om 8u op een afgesproken plek. De dag eindigd al om 2u. De
rest van de dag zijn we vrij om Hout-Bay te gaan verkennen en te geniet van
de prachtige stranden. 'S avonds is Hout-Bay ideaal geschikt om een gezellig
restaurantje te gaan bezoeken. Hout-Bay staat bekend om zijn mooie en gezellige
restaurantjes aan de kustlijn.

Ik begin vanaf morgen (Maandag 01 Oktober). Ik zal julie zeker op de hoogte
houden van alles wat ik zie en meemaak zoals ik bij mijn 1ste project heb
gedaan. Ik hoop dat het al heel interessant was voor julie tot hiertoe en ook
zo blijft in de toekomst. Tot vlug.

Groetjes eli

Last week in Khayelitsha

Beste volgers,

Ik ga julie vandaag eens wat vertellen over mijn werk dat ik hier doe. Op aanvraag
van een antal mensen. Onderandere ons ma :-D Ik heb het er nog niet over gehad.
Dit komt waarschijnlijk omdat het hier everyday-life is en dus voor mij normaal
klinkt.

Makazi's creche telt een goede 35 kinderen. De klassen zijn opgedeeld in 3
verschillende groepen. De jongste groep is onder 6 jaar. Dat zijn dus de baby's.
De middelste klas is boven 6jaar en onder 8 jaar. De oudste groep zijn boven de 8.
Dit is ook de zwaarste klas. Niet alleen omdat het de meeste kinderen bevat maar
ook omdat deze kinderen al veel meer lawaai bij hun hebben en al een beetje hun
eigen weg beginnen te gaan.

Mijn taak hangt zowat af van dag tot dag. Ik begin altijd met het eten mee te
maken voor alle kinderen. Dit is elke dag om 9uur. Dus daarvoor moet het klaar
zijn. Ik sta meestal op om 7uur. Dan eet ik even en ga ik naar beneden. Ik word
meestal wakker van de kinderen. Want de eerste vroege volgels komen al aan om
half 7. Dat is dus mijn wekker want de creche is onder mij. Het eten is elke dag
verschillend al zijn er wel enkele gerechten dat 2x per week worden gemaakt.
S' ochtends is het meestal pap. Niet zoveel werk om klaar te maken. Gewoon water
koken en poeder toevoegen en roeren. Als het eten klaar is en de kinderen hebben
hun gebed achter de rug mogen we beginnen met het eten uit te delen. De kinderen
wachten geduldig hun beurt af. Ieders een eigen bordje.

Als ze klaar zijn met eten halen we de borden op en ruimen we alle tafels weg.
De vloer wordt gekuist en dan is het speeltijd voor de kinderen. Met speeltijd
bedoel ik dus de rest van de dag :-D. 'S middags eten de kinderen om 12uur.
Dit is meestal rijst met iets van vlees zoals kip of hamburger of worst. Na het
middageten moeten de kinderen 2uur slapen. Dus dan wordt da kamer omgebouwdt tot
een slaapkamer voor al de kinderen.

Soms moet ik de kleinste kinderen ook eten geven met een lepel. Best wel leuk.
De kleinste kinderen slapen veel meer. Ze hebben en zachte mat en kunne heel de
dag slapen als ze willen. Er zijn ook genoeg bedjes voor al de kinderen dus als
ze moe worden kunnen we ze in bed stoppen. De dag eindigt om 5uur maar veel
kinderen worden al veel vroeger opgehaald.

Het werk klinkt niet zwaar maar de kinderen zijn zo actief heel de dag dus op't
einde van de dag ben je wel moe. Het hangt ook enorm van het weer af. Als het
warm is wat meestal het geval is dan is het het zwaarst. Vooral voor mij! De
kinderen hier zijn de warmte al gewoon en kunnen dus perfect heel de dag actief
blijven. Voor mij is dat soms wat anders. Ik heb soms toch ook wel nood aan een
middag-pauze haha.

Dat is zowat het belangrijkste over de dingen die hier gebeuren. De kinderen
zijn we echt zalig. Ondanks dat ze zo actief zijn kunne ze soms toch echt wel
lief zijn. Dit is voor mij de laatste week. Het zal wel even moeilijk zijn om
iedereen vaarwel te zeggen hier. Ik denk dat het niet slecht is dat ik 4
verschillende projecten doe want anders graak je echt te gehecht aan de lokale
bevolking en de kinderen en is het afscheid dus nog moeilijker.

Gisteren (maandag24/09/2012) was het Heritage-Day, officiele
feestdag. Dus geen school en dus ook geen opvang voor de kinderen.
Ik was dus vrij. Na een versschrikelijk slechte dag gisteren
was het gisteren zalig. Het weer was mooi. Dus Loyiso (man die mijn
projecten organiseerd) vroeg of ik geintresseerd was in een trip.
Opnieuw moest ik niet betalen behalve het eten en het vervoer met taxi.

Rond 10 uur kwam hij aan. We namen samen een taxi naar een plek waar we
een plaatselijk theator zouden kunnen bekijken. Daar waren de andere
studenten al aanwezig. Het was iets heel klein ter gelegenheid van
Heritage-Day. Het was wel speciaal. Een man vertelde een verhaal over
Heritage-Day.

Hierna namen we de taxi naar look-uit hill. Hier was ik natuurlijk al
wel een paar keer geweest. Maar het is toch elke keer uniek om het
uitzicht te zien. Ik kijk elke keer naar de plek waar Hout-Bay ongeveer is.
Het is ver weg maar je kan het ongeveer zien. Ik begin er toch naar uit-
te kijken.

We deden een aantal tussenstops op plekken waar ik al was geweest. Zoals
de Craft-Shop en het radio-station.

 
Hierna gingen we naar een festival. Het was een typish afrikaans moment.
We werden uitgenodigd om bij de organisator te gaan eten. Het was lekker maar speciaal. Het festival was wel de moeite. Verschillende DJ's.
En plaatselijke rapper beet de spits af. Ondanks het feit dat we niet veel
verstonden van wat hij zong was het toch wel de moeite.






Terwijl we aan het eten waren kwam de hoofd-artiest binnen. Het was een dame.
Ze werdt gefilmd en wij dus ook :-D

Na wat plaatselijke tradities en nog enkele optredens besloten we terug te
vertrekken. Zoals vorige keer stapte ik met loyiso in een andere taxi als
de andere studenten.

We namen de taxi terug. en stapten uit de taxi op de plek waar vorige keer
de tuning-cars stonden. En je kan het al raden. Ze stonden er weer! Ik begon
te beseffen dat het dus een gewoonte was onder de mensen daar om daar je
auto te showen. Soms is het echt wel de moeite. Er was weer enorm veel volk.
Nog een gezellig laatste praatjes met de lokale bevolking en vrienden van
Loyiso. En dan wandelden we samen terug naar het Guesthouse. Dat is elke keer
de moeite want toevallig is het de 2de keer dat we onderweg konden geniet van
een prachtige zonsondergang.

Groetjes Eli

Airport Story

Beste volgers,


Vandaag is het hier slecht weer. Dus Ik heb besloten het lang verhaal van
mijn eerste dag even te delen. Meer bepaald mijn onverwacht langer verblijf
in de luchthaven van Johannesburg. Neem gerust wat drinken en zet je goed
want het is een hele boterham. Maar wel tof om te lezen denk ik.


Ik vloog in 3 keer van Brussel naar Cape-Town. De eerste
2 vluchten waren met Egypt Air. Van Brussel(belgië) naar Cairo
(Egypte) en van Cairo (Egypte) naar Johannesburg (Zuid-Afrika). Vervolgens
zou ik van vliegmaatschappij veranderen en van Johannesburg (Zuid-
Afrika) naar Cape-Town (Zuid-Afrika) vliegen met South African Airways.


De eerste vlucht in Brussel had 1u vertraging. Ik had in Cairo 1.30u
overstap-tijd. Maar omdat het dezelfde vliegmaatschappij is houden
ze rekening met eventuele vertragingen van vluchten. Wat dus in mijn geval
nodig was. Op dat ogenblik was dat allemaal leuk. Tot ik begon
te beseffen dat die vlucht dus ook vertraging zou krijgen. En in Johannesburg
moest ik van vliegmaatschappij veranderen en dat betekent dus dat er geen
rekening wordt gehouden met de vertraging die je hebt. Bovendien moest ik
mijn bagage re-checken. Dat betekent dus dat je de bagage moet afhalen van
de rolband en opnieuw moet laten inchecken. Dat is een hele job.


Ik zat dus ondertussen in het vliegtuig in Cairo met bestemming Johannesburg.
Dit zou een lange vlucht worden. Al een geluk was die vlucht over de nacht.
Wat de tijd wat vlugger liet verlopen. maar de vlucht had 1u vertraging. Even
paniek, tot ik naar de uren van de volgende vlucht keek. Ik had 2uur
overstaptijd dus dat zou geen probleem zijn. Dat had inderdaad zo geweest als
het vliegtuig "toen" vertrok maar zoals je al kan raden was dat niet het geval.
Er was nog een probleem dat voor ons onbekend bleef. 35min. Stonden we stil.
Toen stegen we eindelijk op. Ik had dus normaal nog 25min tijd in johannesburg.
Maar omdat je de bagage moet re-checken moet je dus terug door de doane en
dat is lang aanschuiven. Dan toch maar eerst even slapen in dat vlieugtuig.


Geland in Johannesburg. Ik had nog 20 min. Ik begon aan een onmogelijke klus.
Lopen van hier naar daar. Elke seconde telde. Natuurlijk vond ik de plek voor
oppikken van de bagage niet en liep ik er los voorbij. Op dat moment een ramp.
Lang aanschuiven bij de doane. ik kwam bij de re-check plaats van de bagage
terecht. Dit is de plek waar ik naartoe moest met mijn bagage maar die had
ik dus nog niet. een helpende hand van de vlieghaven wees me de weg na mijn
ticket gezien te hebben. Hij sprak half engels en had dus niet verstaan dat
ik mijn bagage nog moest ophalen en re-checken. Terwijl ik er was van overtuigd
dat hij mij naar de plaats zou brengen waar mijn bagage was snelde hij zijn weg
naar de plaats om in het vliegtuig te gaan.


Te laat! Het vliegtuig was gesloten. De man excuseerde zich dat we te laat
waren. South African Airways was dus wel op tijd. de helper van de luchthaven
bracht me terug naar de inkomhal en raade me aan hulp te vragen bij de balie
van South African Airways.Ik kreeg het even enorm warm en sloeg wat rood uit.
Wat nu? Al snel besloot ik gewoon kalm te blijven en eerst even ouders op de
hoogte te brengen die net hetzelfde voorstelde; gewoon kalm blijven. Even op
adem komen en ik was op weg naar de balie van South African Airways.


De luchthaven van Johannesburg is enorm groot. Overal lopen mensen hun weg
te zoeken. Dit is ook geweten bij de lokale bevolking dus beslissen veel lokale
mensen een centje bij te verdien door een fluovestje aan te trekken en hun
te gedragen als helper van de luchthaven. Echt irritante gevallen; eerst
helpen ze je de weg te zeggen heel vriendelijk en op't einde vragen ze om geld.
Eerst vriendelijk dan minder vriendelijk.


Aangekomen bij de balie van South African Airways. Lange rij. Toen ik de
mevrouw mijn probleem uitlegde vertelde ze me om naar de balie van Egypt
Air te gaan om een "sin" ofzoiets af te halen. Dit is een bewijs dat je vlucht
vertraging had en dat je er dus niet aan kon doen dat je je vlucht had gemist.
Zodat je dus niet hoeft te betalen voor een nieuwe vlucht. Dit gaat dan ten
koste van de vliegmaatschappij met vertraging. Dus opweg naar de balie van
Egypt-Air natuurlijk de andere kant van de luchthaven. Oeps gesloten... Oooh
das nu spijtig. Ja klopt maar even op u kin hé. Haha nu even lachwekkend op
dat moment was het wel even genoeg. Terug naar de balie van South African
Airways. Onderweg 3x aangesproken door de lokale bevolking voor een handje
hulp."No" in't engels help niet, ze blijven je volgen dus besloot ik gewoon in
mijn eigen taal te beginnen praten. Dat werkte vrij goed. Eens terug aangekomen
bij South African Airways stond er een gigantische rij mensen waar ik plots een
aantal mensen van mijn vorige vlucht van herkende. Dat was wel even een
opluchting. Ik was niet meer alleen. 3 amerikanen en 2lokale mensen van
Cape-Town hadden hetzelfde probleem.


Toen arriveerde de baas van Egypt air die was opgebeld door South-Arfican-
Ariways. Hij verontschuldigde zich 5x dat hij niet op zen balie was. Hij
besloot zonder twijfel de vlucht te betalen. Ik keek even opgewekt rond
omdat het probleem eindelijk een beetje werdt opgelost. dat opgewekte gevoel
werd al snel weggeduwd toen ik plots opmerkte dat al die reisigers hun bagage
 hadden en ik nog niet. Ik vroeg aan de man van Egypt Air waar ik mijn
bagage moest ophalen. Hij vertelde me eerst de vlucht te regelen. Alle
volgende vluchten waren volgeboekt tot 17u in de namiddag het was toen 09u 15
'S ochtends. We werden in afwachting voor de vlucht van 10uur gezet. Dit
betekent dat je stand-by staat voor vrijkomende plekken van mensen die niet
opdagen wat dus nooit gebeurd. toen besloot ik opzoek te gaan naar mijn
bagage. De man stuurde en vriend van hem mee die de plek wist zijn. ondertussen
had mijn bagage al wat solorondjes gedanst op de rolband van Johannesburg
dus die was opgenomen door Egypt-Air.Toen we Op zoek naar die plek waren
begon ik te beseffen dat de man die mij helpte zo 'nen toffe lokale man"was
die geld vraagt achteraf. Dus besloot ik hem alvast te vertellen dat ik niet
ging betalen. Hij liep kwaad weg. Ik dacht "jes gelukt". Nu nog die plek zoeken
waar mijn bagage was. Na een hele toer vond ik die plek. Mijn bagage stond
eenzaam aleen voor de balie.


Ik kon even een vreugde dansje doen dat ik dat al terug bij mij had.
Dat leg ik later nog uit. Ik keek even op mijn gsm en zag dat het 5 voor 10
was. Wanneer was mijn vlucht waar ik opstand-by stond nu alweer? Ah jaa
natuurlijk 10uur. Ik begon te lopen naar de plek waar we de bagage moesten
inchecken want dat moest natuurlijk ook nog gebeuren. Terwijl ik liep met
al mijn bagage bij mij kwam een onbekende lokale man naast me lopen en deed
het teken dat hij mijn bagage ging dragen. Dat was voor mij de druppel ik
zei letterlijk; "Heel tof van u maar ge moet mij echt nie helpen want khem
geen cente voor u" . Hij keek me even raar aan en liep naar een andere toerist.


Ik kwam eindelijk op de plek waar we moesten zijn voor de vlucht na het
re-checken van de bagage. Die moesten we nog bij ons houden want we mochten
die pas afgeven als we zeker waren dat er een plekje voor ons was. En dat
is dus op het laatse moment. Plots kwam ik terug bij al de andere mensen
van mijn vlieugtuig. Ik was echt blij dat ik terug bij hen was. Ooh spijtig
geen plekje niet meer op dit vliegtuig. Stand- by op de volgende vlucht.


11u was dus de volgende dead-line. ondertussen deed ik een babbeltje met
1 van de 2lokale mensen uit Cape-Town Hy was 28 jaar en was 5jaar in
frankrijk gaan wonen. Er wachten 30 mensen op hem bij zijn thuis. Tjah
kijk euh... Ik had het niet moeilijk met toegeven dat hij meer stress
moest hebben. Vlucht van 11u boemvol. Stand-By op de vlucht van 12u. Onze
hoop was ondertussen al wat gezakt. We besloten met 2 even en luchtje
te gaan scheppen buiten.Vlucht van 12u volboekt. De man van Egypt-Air
vertelde ons dat hij de vlucht van 17uur ging boeken voor ons. ik vroeg
of ik niet kon blijven proberen elk uur. je weet tenslotte nooit hé. hij
stemde toe en bracht de mevrouw op de hoogte die verantwoordelijk was
voor de inscheping van de volgende vluchten. Terwijl de lokale man waar
ik wat mee had gebabeld met wat magie zich op een vlieugtuig van British-
Airways had weten te krijgen besloot de rest van de mensen van mijn
vliegtuig, te gaan voor de vlucht van 17u. Ik wou nog blijven proberen.


12u45, Door heel de luchthaven werdt plots mijn naam afgeroepen. Er was
een plek op het vliegtuig van 13u. ik spurte naar de incheck plaats voor
mijn bagage want dat moest eerst gebeuren. Ik had nog 11 minuten voor
mijn vliegtuig opsteeg. Ik spurte voor mijn leven. Erop of eronder. Alles
ging goed. Plots stond er een enorme rij. Doane... Shit! ik besloot
uiteindelijk gewoon iedereen voorbij te steken want dit was mijn unieke
kans. Sommige mensen keken mij heel vies aan. Ik kon me alleen excuseren
en uitleggen dat mijn vliegtuig vertrok binnen 8 min. Erop, eronder...


Erooop. Yess, Totaal buiten adem zat ik op men plekje in het vliegtuig.
Eens aangekomen in Cape-Town dacht ik dat er niet meer kon mislopen ik kon
wel een flesje champagne gebruiken. Om een zware dag te vieren. Maar dat
was te vroeg want mijn bagage had geen zin om zich te laten zien op de
rolband. Niet aangekomen zeiden ze aan de balie. Dus ik vroeg, Wat nu?
Ze vertelden me dat ik geen stress moest hebben. Ze zouden de bagage komen
brengen naar mijn verblijfplaats. Toen ging ik naar de ontmoetingsplek
waar een man met een bordje zou staan met mijn naam op. Maar nee dat mocht
niet zijn. Hij was er niet. Op dat moment kon ik zelf even zo'n bordje
maken met "NOG IETS ? " op. Ja zou het antwoord dan zijn. Want even later
viel men GSM uit. Batterij plat! De man was nochtands verwittigd dat ik
later zou zijn. Hij wist perfect mijn uur van aankomst. ik besloot een winkel
binnen te stappen en vroeg of ik men gsm daar mocht opladen. Ik had in
johannesburg net op tijd mijn oplader nog uit mijn bagage gehaald want
je weet nooit. Al een geluk


Ik vond een plek waar ik hem kon opladen en na wat telefoontjes liep ik
de man tegen het lijf. Hij vertelde me dat hij even zijn parkeerticketjes was
gaan vervangen en daar zouden we elkaar gemist moeten hebben.


Hier eindigt mijn eerste dag van mijn grote reis.
Ik hoop dat het een beetje tof was en niet te langdradig. Er was tenslotte
ook gewoon ZOOO veel gebeurd.


Groetjes Eli

Cape-Town

Hey iedereen,

Dinsdag ben ik voor het eerst naar Cape-Town geweest. Mr music
begeleide mij. We namen eerst de taxi van Khayelitsha tot het
station van khayelitsha. Daar stapte we op de trein naar Cape-
Town. Het was een treinrit van ongeveer 50min.


Het was indrukwekkend om naar Table-Mountain te kijken terijl
we met de trein reden. Bij het vertrek was hij heel ver weg en
naarmate we dichterbij Cape-Town kwamen werd hij groter. Je kan
ook verschillende vormen en figuren zin in Table-Mountain.
Vanuit Khayelitsha is het precies en man die op zijn rug licht
met de haren in het water. Als je goed kijkt naar de foto
hieronder kan je het zien. Dit is vanuit Khayelitsha. Het hoofd
rechts waarvan de haren in de oceaan uitkomen. En de borstkas
en lichaam naar links.

Het station van Cape-Town is een echte handelsplaats. Vele mensen
proberen er vanalles te verkopen. Snoepjes, horloges, MP3 oortjes
enz... Hier moet je enorm op je waardevolle spullen letten. Want
Portefeuille en gsm's verwisselen hier spijtig genoeg vaak van
eigenaar. Ook taxichauffeurs roepen heel het station bij elkaar
om hun busje te vullen met mensen.

 

Naarmate we het station achter ons lieten nam de drukte wat af.
We waren op zoek naar touwtjes waar je armbandjes mee kan maken.
Het was een enorme zoektocht om die te vinden want de mensen
probeerde zelf armbandjes te maken en die te verkopen dus ze
verkochten alleen armbandjes en niet de touwen daarvoor. Na een
lange zoektocht doorheen Cape-Town vonden we een klein winkeltje
op het 2de verdiep waar ze deze verkochten.

 

Nadien gingen we even naar een park in Cape-Town. Het was een
prachtig park. Ook de beesten die daar rondliepen waren nieuw
voor mij.

De dag was al bijna om door de lange zoektocht naar de touwtjes. 
Toch zijn er nog een aantal plaatsen waar ik wel eens naartoe
wil. Dat zal voor de volgende keer zijn.


Ondertussen begint te tijd dat ik in Khayelitsha ben te krimpen.
Nog anderhalve week en dan op naar Hout-Bay. Naar't schijnt is
daar internet in het "volunteers-house" Dat zou handig zijn.
Toch ga ik er nog niet vanuit want je weet nooit of dat de
waarheid is... Laten we hopen.

Tot vlug,




Groetjes.
Eli

Sunday-beach-Day

Hey iedereen,

de ene post na de andere omdat het weekend is en er dus veel gebeurd.
Ik ben enorm blij dat ik men weg wat heb gevonden. Nu kan ik meerdere
dingen gaan doen. In het begin was het wat zoeken wie ik kon vertrouwen
en met wie ik beter contact los.

 

Zondag ben ik met pet, moh, mr. Music en de vriendin van pet naar het
dichtsbijzijnde strand geweest. zoals je al kan zien zijn het allemaal
bijnamen. Het plan was om naar een speciaal strand te gaan maar omwille
van vertraging van de plannen(wat typish afrikaans is) hadden we
besloten maar naar het dichtsbijzijnde te gaan. Het
speciale strand is voor later. We vertrokken met 5 naar het strand in
de auto van de rijschool. Na 15min. kwamen we aan op onze bestemming.
Het was enorm druk! Zonder twijfel zwembroek aan getrokken en in de zee.
Niet alleen omdat het water mooi was maar ook omdat het enorm warm was
vandaag. Het was echt warm! Het water was goed verfrissend!

 

Na een tijdje op dit strand te zitten en te zwemmen in de zee besloten
we om naar de rotsen te gaan wat verderop. Geen woorden kunnen
beschrijven hoe mooi het zicht hier was. Misschien dat deze in de buurt
komt: Fotograaf pet. Ik moest een eindje wandelen ;-)

Deze lokale mensen zijn echt zalig. Het zijn de mensen die ik vertrouw
en die ook goedgekeurd zijn door MAKAZI haha. Een soort van eerste
vriendengroep!

Groetjes Eli

Saturday Trip

Hey beste volgers,

Vandaag ben ik voor het eerst op een trip geweest met andere
vrijwilligers. Het was een unieke ervaring. We hebben vanalles
gedaan. Het was wel een vermoeiende tocht; 7uur in totaal, de
meeste afstanden werden tevoet afgelegd. Voor 2 verre
verplaatsingen namen we het openbaar vervoer; bestelbusjes
dus voor diegenen die nog niet de eer hebben gehad kennis
te maken met "het afrikaans openbaar vervoer".

 

  

We vertrokken om 10u30 AM aan de Vieuw-Hill. Waar ik gisteren
al even was opgeweest. Het was nog wel eens de moeite. Niet
alleen voor het uitzicht maar ook de uitleg was enorm boeiend.
Tussen Khayelitsha en Mitchels plain ligt en enorm braakgebied
dat de grens tussen khayelitsha en mitchelsplain vormt. Dit
terrein heeft een heel speciaal nut. waneer een jongen opgroeit
en dus man wordt staan hem hier een aantal taken te wachten. Het
is een hedendaagse traditie. Hij moet hier tussen de 3 en 5
weken overleven zonder dat iemand hem ziet of iets van hem merkt.
Een beetje te vergelijken met een totemisatie ofzo.
Meestal gebeurd dit tijdens de schoolvakanties en die zijn in juni.
Zo worden telkens kleine groepjes gelost in het terrein.

Het braakliggend terrein vormt dus tot grote ergernis van de
bevolking en gemeenschap de grens. Ze zijn al jaren bezig met het
stapvoets dicht te bouwen en zo dus een contact te vormen met
Khayelitsha. Dit zo enorm veel criminaliteit tegenhouden.

Voor de rest zagen we nog cape point. Dat is het 2de zuidelijkste
punt van Zuid-Afrika. Het was ver weg maar te zien. Table mountain
en nog wat andere objecten werden in kaart gebracht.

Van hieruit gingen we naar het plaatselijke radio-station.
We gingen binnen en kregen een rondleiding in het radiostation.
We zagen da kamer waar het nieuws werd gesproken en nog een aantal
andere plaatsen. De mevrouw die de rondleiding gaf was enorm
vriendelijk. Na nog wat uitleg van hoog-technologische apparaten
gingen we verder naar het volgende punt.

Het opvangtehuis voor kinderen was het volgende op onze planning.
Het was enorm confortabel en groot. Elk kind had zijn eigen mooi bed.
Badkamers per 4 kinderen. Het was enorm proper. De kinderen die er op
dat moment waren speelden voornamelijk voetbal. Ze waren van alle
leeftijden. Er werkten 4 mensen. 2 lokale mensen en 2 vrijwilligers.
Na een rondleiding in het huis vertrokken we naar de volgende stop.

 

  

 

Een enorm handige man die van metalen afval bloemen maakt was het
volgende plekje waar we stopten. Ook dit was enorm leuk om te zien.
Hij maakte er ook 1 toen we er waren. Het ging enorm snel. Tot de
verbazing van velen onder ons sneedt hij nooit in zijn handen.
Het resultaat was enorm knap. Na wat uitleg over zijn werk gingen
we naar de laatste stop; De Craft-Shop.

 

 

Gelegen buiten Khayelitsha vonden we de Craft-Shop. Hier waren 6
mensen aan het werk en stelden hun knutsel-kunstwerkjes tentoon.
Enorm knappe dingen waren hier te zien. De prijzen waren ook nog
relatief goedkoop voor kunstenaars. Dit was de laatste stop. Hierna
gingen we nog gezellig iets eten in een typisch Afrikaans restaurantje.

 

  

  

 

De rest van de groep werd in de taxi gezet en ik ging met de gids naar
MAKAZI's guesthouse... Of dat was toch het plan. Het verliep net iets
anders; Er was een street-race aan de gang een dorpje verder. De gids
vroeg of ik nog tijd had. Njah, nee kon ik niet zeggen ik was zo benieuwd;


We kwamen na wat wandelen aan en van armoede was plots geen sprake meer.
Overal zag ik de nieuwste wagens en getunde auto's. Alle motorkappen open
en muziek vollenbak. Twas wel de moeite soms. Ja het eerste avond-nachtleven
was verkend. Al de jongens wasten hun auto's en kwamen dan met wat
vriendinnen hier schitteren. Het was grappig om te zien. Enorm veel volk
aanwezig. Bier en en zalige zonsondergang was aanwezig voor de lokale
mensen was het feest. Tot zover de zaterdagavond activiteiten. Na een
korte laatste wandeling naar huis met de gids zat de dag erop. Ik was
enorm moe! Nog even wat foto's op de laptop zetten en gaan slapen was
de boodschap.

Het was een enorme dag! Kheb me heel goed geamuseerd.
Hopelijk tot vlug.

Groetjes aan iedereen.

Eli

Khayelitsha Vieuw-Hill

Hey iedereen,

Nog even snel deze korte post voor het weekend. Ik heb namelijk
nog wat foto's van een bijzonder plekje; "Khayelitsha Vieuw-Hill".
Een kleine berg in het midden van khayelitsha waarvan je een
enorm uitzicht hebt op alle kanten.

 

 

We reden gisteren terug van de supermarkt wanneer het idee een lokale
man binnen schoot. Hy vroeg me of ik al op de berg was geweest.
Ik was er nog niet geweest en wou er wel graag eens opgaan om de
omgeving te kunnen zien. Het zicht zou enorm zijn naar't schijnt.
Mijn eerste gedacht was enigzinds anders. Ik dacht dat het niet zo
schitterend zou zijn omdat de berg niet zo hoog leek.
Toch even onderschat. Kroop wat tijd in om hem te beklimmen en
naarmate we de top bereikte besefte ik al rap dat ze gelijk hadden...
Een enorm zicht kwam in beeld.

 

 

 

Langs alle kanten kon je heel veer zien. Indrukwekkend!
Even wat foto's genomen en dan zelf genieten.
Na een half-uurtje boven besloten we terug naar beneden te vertrekken.
We gingen nog langs het politiekantoor en het ziekenhuis.
In het ziekenhuis pikten we de man zijn vrouw op en zijn kind.
Het kind brachten we naar een home en daarna wandelen we terug naar
Makazi's guesthouse.

Eens aangekomen in Makazi's guesthouse was makazi al aan mijn
avondeten bezig. dat was handig. Kon ik nog net even een mooie
zonsondergang foto nemen. Misschien de 2de keer zo'n soort foto
maar het blijft toch de moeite.

 

Ik weet ondertussen dan mijn tour morgen begint om 10u 30 AM.
De man die mijn project organiseerd pikt me hier op. Zondag
gaan we naar een mooi strand. Volgens de lokale bevolking 1 van de
mooiste stranden in de omgeving. Hoge verwachtingen.

Mijn volgende post zal vanuit een internetcafé zijn. Omdat
ik daar een uur onbeperkt internet kan gebruiken en kan ik dus meer
foto's oploaden. Hier kan ik er max. 4 oploaden en dan zijn de
internet-Bytes op. Dus normaal hoor je zondag of begin volgende week
terug van mij.


Tot snel,
Eli

A day out

A day out,

Dinsdag 11 September:

Gisteren was mijn geduld even op om nog op internet te gaan na de 3de poging om terug op internet te geraken. Hier op internet gaan doe je met een USB waar je een sim-kaart insteekt. Op basis van belwaarde kan je dan voor een bepaalde tijd op internet. Meestal werkt het de eerste 20 minuten wel vlot maar dan... Achja. Normaal zou ik op mijn volgend project in Hout-Bay wel beter internet moeten hebben. Dan kan ik meer foto's posten.




Vandaag ben ik voor het eerste bij de zee geraakt! Het was zalig. Hoge golven, goed weer, en prachtige stranden. Voor het eerst in 10 dagen was ik ver buiten Khayelitsha. Het was een soort "freedom" gevoel. De zee hier heeft een totaal ander beeld als bij ons. Niet alleen het strand zelf maar ook de kilometers daarvoor. De eerste 2kilometer voor het strand wat bij ons bijvoorbeld duinen of gebouwen zijn, zijn daar lunch-tafeltjes met telkens 2parkingetjes voor de auto. Honderden van zo'n lunch-tafeltjes staan daar.

 

 

 

 

Nu is het lente en is er dus tot mijn grootste verbazing niemand! Nochtands is het super warm...
Waarschijnlijk warm voor mij als Belg.

Het is hier dus lente. Al zou je zeggen aan het weer dat het hier al zomer is... Warm! Vooral de zon warmt de dag op want S' ochtends of s' avonds trek je hier maar beter een truitje aan :-). Hier enkele foto's van zonsopgang tot zonsondergang!

 

 

 

Ik weet ondertussen meer over mijn trip dit weekend. Zaterdag zou ik dus met enkele andere vrijwilligers van andere projecten de buurt gaan verkennen in gezelschap van een lokale man die de leuke en belangrijke plekjes van de buurt weet zijn. We gaan enkele andere projecten bezoeken en eindigen met een gezellige lunch.
Toen ik aan de organisator van mijn Project (Loyiso) vroeg hoeveel dit mij zou kosten zei hij; Ik zal dit wel voor jou regelen. Je hoeft niet te betalen. Zoals ik al had opgemerkt was dit een enorm vriendelijke man. Ik was even verbaasd want ik had gerekend dat dat wel wat zou kosten.
Als het internet mij toelaat zal ik ook daarvan hier wat foto's een een tekstje van plaatsen.

Met wat geluk kan ik zondag naar een mooi strand ver weg gaan. Wat lokale mensen van hier zouden er misschien naartoe rijden en dan zou ik mee kunnen rijden. Nu hopen dat het doorgaat. Dan zou het weekend goed gevuld zijn!

Wat ik julie ook nog wou vertellen zijn een aantal kleine  "Zuid-Afrikaanse-details"; De ouders hier
geven hun kinderen namen met betekenissen. Elke naam heeft hier een betekenis in hun taal. Enkele voorbeelden;
De familie van MAKAZI's guesthouse; De oudste dochter noemt sunshine in hun taal. De jongste dochter en ook de laatste noemt "Zanele" wat "genoeg" betekent. Dus ze vonden dat ze genoeg kinderen hadden en dus daaromde keuze.

2de detail waar ik even niet goed van was is de leeftijd van de meisjes hier die kinderen krijgen. 1 van de dochters hier van "de MAKAZI's" was zwanger op haar 14de! Dat is normaal hier. Ook de mannen hier kunnen zoveel vrouwen hebben als zelf willen! Dat zorgt natuurlijk voor een zware overbevolking... Het is een aparte cultuur natuurlijk. Een vrouw tussen de 30 en de 40 jaar vroeg me onlangs of ik geen oudere broer bijhad voor haar man te worden...
Ja kijk euh, jonas... Nene, ik heb geen contactgevens doorgeven :-D Van een totaal andere cultuur gesproken!


Ik begin toch wel te beseffen hoe goed we het hebben in België. Hier is Geen douche geen warm water enz... Ondertussen ben ik dat al wat gewoon, tot mijn grootste verbazing. In het begin denk je; dat dat niet zal wennen maar de tijd laat je daar anders over denken.

Zo, de groeten aan iedereen daar en hopelijk tot snel.
Saluuuukes.

Eli