De laatste blik op mijn gezellig plekje in Khayelitscha was toch even hartgrijpend.
De plek waar ik een maand op mezelf had geleefd en veel heb gezien en verwerkt.
De kinderen zongen allemaal het Afrikaans volkslied toen ik doorging, was wel lief.
Toen ik in de jeep stapte om naar het volgende project te gaan begon ik mezelf voor-
te stellen hoe het volgende project zou zijn. Na enkele minuten rijden met de jeep
reden we Khayelitscha uit. Vanaf hier evolueerde de woningen van Sloppen naar villa's
even groot als een voetbalveld. Enorme paleizen, kasteeltjes en chique villa's
behoorden tot het uitzicht. Voor mij was dit een complete verandering. Het was ook
een raar gevoel dat zo dichtbij toch ook zo'n rijke mensen woonden.
Toen we Hout-Bay binnenreden besefte ik dat het leven in armoede voorbij was. Ook
overal waren blanke mensen te zien. Ik was dus niet meer alleen. Na een 20min.
rijden in Hout-Bay zelf bereikten we Het "HOUT-BAY-BACKPACKERS" verblijf. Ik
zag ineens de zee en het haventje. Alles was vlakbij. De mevrouw die me de rond-
leiding gaf was enorm vriendelijk. Ze sprak perfect engels. Toen ik de "community-
Room" zag besefte ik dat het terug even wennen zou worden. Deze keer op een andere
manier "wennen" als in Khayelitscha. Tegenovergesteld Het is een echte luxe!
Ik denk dat ik gerust kan zeggen dat ik me in het begin niet op mijn gemak voelde
met zoveel luxe. Al denk ik wel dat dat rap zal wennen.
Het zicht is prachtig vanuit het verblijf. De zee,de haven, het vissersdorpje
en de prachtige bergen. Het duurde een tijdje voor ik alles had gezien rondom mij.
Toen was het tijd om na een maand is contact te zoeken met andere vrijwilligers.
In Khayelitscha was ik namelijk alleen. Dus ook dat was even wennen want er zijn
hier 6 andere vrijwilligers die ook minstens een maand blijven, sommige langer.
4duitsers waarvan 2 meisjes en 2 jongens. 2 lokale afrikaanse vrouwen. Met 1 van
de duitse gasten vond ik vrij snel een goed contact.
De rest van de dag ging ik met 2 vrijwilligers rond in Hout-Bay en bezochten
we een lokaal "zoo'tje" Het was wel plezant want er waren veel speciale dieren te
zien.
Toen we terug in het backpackers hotel waren ontdekte ik al vlug draadloos internet.
Ik had nog aanmeldgegevens gekregen van iemand die al vertrokken was terug naar huis.
Vrij interessant, skype werd geopend en de eerste gesprekken met belgie werden
verricht. Eerst met ons ma en pa. En daarna met Sven en Annelies. De avond ging
snel voorbij door de gesprekken via skype en de gesprekken in de community-room.
ik echt de waarheid spreek dat dat 1 van mijn zaligste douches was in mijn leven.
Na een maand bibberend wassen me een bakske warm water in de kou kan ik niet
beschrijven hoe gelukkig iedereen mag zijn met deze luxe!!! Ik denk dat ik
hier veel van dat genieten. De nacht verliep iets minder vlot. Het terug wennen
van de nieuwe plaats en nieuw bed en "belgisch gemis" hielden me toch wel even
wakker.
Na een korte nacht brak de eerste dag aan in "Angel Starfische creche. Het was
weer even wennen want hier was het weer totaal anders. Er zijn hier veel meer
kinderen. Ze spreken wel bijna allemaal goed engels voor hun leeftijd. Het is
hier nu een week verlof dus voor mij is er deze week niet veel werk. Het zou
kunnen dat ik voor deze week een plaatsje krijg in een lokaal kunstproject.
Zou wel zalig zijn. En dan kan ik maandag van start in de creche samen met de
leerkrachten want die zijn er nu ook niet. Er was nog een andere belgische vrij-
williger en die zou misschien volgende week maandag ook terug komen.
Tot hier gaat mijn eerste verslag vanuit Hout-Bay.
tot vlug,
Groetjes Eli
Geen opmerkingen:
Een reactie posten