"Klavertje 4"(van zuid-afrikaanse oorsprong) :
"Klavertje 4" is een zeldzame combinatie van de bestaande, 3 bladerige klaver. Dit soort bloemetje brengt geluk voor zijn vinder. Vooral als men het per ongeluk vindt. 135 Dagen geleden ben ik begonnen met een eigen "klavertje 4" te ontwerpen, een klavertje 4 dat ik graag aan zoveel mogelijk mensen zou willen laten zien.Volgens de legende stelt elk deelbladje iets voor: Vertrouwen, hoop, liefde en geluk. Mijn "klavertje 4" bestaat uiteraard ook uit 4 deelblaadjes, maar met andere betekenissen dan de legende. Dit kleine 4 delige bloempje zal jullie de weg wijzen door een verhaal over een reis die mijn zicht op het leven sterk heeft beïnvloed, oude gewoontes van de kaart geveegd en vele nieuwe aspecten aan het licht heeft gebracht. Een reis vol voldoening, verdriet, geluk, plezier en besef.
Voor het 1ste deelbladje pak ik de microscoop en verklap ik jullie wat er op het blaadje geschreven staat; De richting van het bladje wijst vastbesloten naar "De kaapse vlakte" (Cape-Flats). Meer bepaald naar de sloppenwijk Khayelitsha. Khayelitsha is 1 van de grootste "Townships" van Kaapstad. De naam Khayelitsha betekent "Nieuw Thuis" in Xhosa (taal). Hier start het begin van mijn verhaal. In het midden van Khayelitsha ligt Makazi's Guesthouse. Hier hielp ik in een creche als lesgever en helpen met alledaagse zaken zoals; eten klaarmaken, algemeen onderhoud, kleuren met kinderen, ... "Harde situaties" kruiste mijn weg. Het was een zware start van mijn reis. Door het gebrek aan douche, warm water, voorgeschoteld eten en verwarming was het oude koningsleventje verdwenen in een handomdraai. S' nachts schrok ik vaak wakker omwille van het ruwe leven daar. Zo ruw, dat ik soms niet durfde te beseffen dat ik niet aan het dromen was. Het heeft me veel tijd gekost om de ervaringen te kunnen verwerken en serieuse conclusies maken. Toch was de verandering de
ervaring waard en was het verlaten van deze plaats een moeilijk moment. Mijn eerste besluit: "het verlies van het besef van de luxe die we kennen en gewoon zijn in België". Van sommige zaken was ik mezelf totaal niet meer bewust. Alledaagse zaken die door herhaling gewoon lijken voor mij, maar voor sommige enkel dromen zijn en altijd dromen zullen blijven. Ondertussen zijn we aan het einde van het eerste deelbladje en verolgen we de weg naar het 2de blaadje.
Het 2de bladje draait 90 graden naar het Zuiden en wijst vervolgens naar Hout-Bay. Een klein gezellig vissersdorpje tegen de Atlantische Oceaan. De naam Hout-Bay is afkomstig van het rijke aanbod aan hout dat vroeger werd verkocht in de baai. Aan de rand van de sloppenwijk; "Mandela Park" bevindt zich "The Angel Starfish Educare Centre". Het is een schooltje waar ongeveer 90 leerlingen aanwezig zijn tussen de 4 en de 8 jaar. De taak als vrijwilliger is de druk van de leraren hun schouders verlichten door met de kinderen bezig te zijn. De basis-taken zijn, zoals voorafgaand
al eens aan het licht is gekomen zijn: eten klaarmaken, verhalen lezen, engelse les geven, Tekeningen maken en een oogje op de speelplaats houden, ... Het verschil met lesgeven was dat de kinderen al beter engels konden en dat ik dus meer speciefieke zaken zoals tekeningen en opdrachten in engels kon geven. Hoewel deze creche beter voorzien was van basis-principes, bleef de sfeer van armoede, harde en shokende situaties (wat vaak de alledaagse realiteit was voor de plaatseijke bevolking) me volgen. Hier heb ik iets totaal anders als besluit. Door het zien van capaciteiten in kinderen die nooit uit kunnen bloeien, capaciteiten die even hoog liggen als onze, dringt me het besef binnen hoeveel geluk ik heb gehad met de opvoeding die ik heb gekregen. Voor de kinderen hier liggen die kansen veel lager. Ik blijf me telkens opnieuw ongemakelijk voelen bij het gedacht dat al deze verborgen talenten nooit naar boven zullen worden gehaald. Tenslotte is het maar het geluk waar je wordt geboren. Ook aan het 2de blaadje komt nu een einde en vervolgens wordt het woord doorgegeven naar het volgende deel-bladje.
Het voorlaatste deel-bladje brengt ons naar Noordhoek. Noordhoek bevindt zich ook aan de kust van de Atlantische Oceaan. Het is vooral bekend door zijn enorm lang strand: "Long Beach". Het is een rustig plekje op de weg naar Cape-point (Kaap de goede hoop). Ik verbleef in een Huisje ingericht voor vrijwilligers. liggend aan de voet van Chapmans Peak. Een gestructureerd vrijwilligerswerk stond hier op me te wachten. Ik leerde mensen van alle hoekjes van de wereld kennen. Vele werden goede vrienden. Door een goede organisatie kon ik bij sommige kinderen echt een vooruitgang in hun studies vormen wat zorgde voor een enorm goed gevoel! In somigge gevallen gaan die vooruitgangen over het leren van ABC, tellen van 1 tot 10 of de letter "A" kunnen schrijven. Hier gaat het niet om hoe groot de vorderingen zijn, elk klein verschilletje is een wereld van verschil voor deze kinderen! Ook verschillende andere projecten behoorde tot de dagelijkse taken, zoals schilderen, met kinderen
werken in een weeshuis, in een bibliotheek projecten organiseren voor de kinderen uit de"townships", mini-projecten en zo verder. Door een aantal taken die rusten op de studies die ik heb gevolgd in België, kon ik dat wat ik had geleerd doorgeven aan de lokale bevolking. En door afscheid werd ik weer bewust van hoe snel je vrienden kan maken die van een totaal andere kant van de wereld komen. Bij deze zin houdt het verhaal van het 3de deelbladje op en dat brengt ons tot het laatste deel-bladje.
Het 4de en dus laatste deel-bladje is een beetje anders van structuur. Omwille van de periode waarin het blaadje groeide, zijn de ervaringen van een ander niveau, wat niet wilt zeggen dat ze minder belangrijk zijn voor het geheel! " Last but not least" ;
Tijdens mijn verblijf in Noordhoek leerde ik Andrew George kennen. De zoon van de baas van het gasthuis waar ik verbleef tijdens mijn project in Noordhoek. Andrew groeide op als kleine jongen in een gelijkaardige township waar ik gewerkt had, maar door zijn doorzettende vader heeft hij en de rest van hun familie een uitweg gevonden naar een beter leven! En omwille van een aantal problemen omtrent mijn laatste project had ik besloten de tijd rond kerstmis bij hun door te brengen. Andrew is enorm christelijk en dat was dus al een ervaring op zichzelf voor mij. Door een aantal traditionele gebeurtenissen rond kerstmis en een sterke vriendschapsband zal dit een ervaring zijn die ik nooit zal vergeten. Tussen kerstmis en nieuwjaar verhuisde ik naar Leila Fisher. De link tussen Leila Fisher en mij ligt bij mijn moeder. Zij heeft vroeger Leila les gegeven toen ze 11 jaar was. Ik was meer dan welkom om hier mijn laatste 2 weken van mijn reis door te brengen enzo nog de laatste kansen grijpen om Zuid-Afrika nog wat beter te leren kennen. Leila woont in Bakoven ( Camps-Bay) op een prachtige lokatie wat voor mij ideaal was. Een klein strandje met rotsen die in de zee verdwenen vergezeld door een spectaculaire zonsondergang was het enigste dat ik nog nodig had om deze reis te beëindigen en mijn weg door deze tekst te vechten!
Dit waren de laatste zinnen van het 4de deelbladje en dus ook van mijn reis. Ik hoop dat dit "Klavertje 4" julie op een aangrijpende, maar toch ook speelse manier een duidelijk beeld heeft gegeven over mijn ervaringen en besluiten van mijn reis.Tenslotte wil ik iedereen bedanken die mijn blog heeft gevolgd, het gevoel dat ik mijn ervaringen kon delen met jullie heeft mij veel moed gegeven. Bedankt voor alle leuke reacties en voor vele tot in België!
Eli Verheyen
Kaapstad/ Zuid-Afrika
01/09/2012-15/01/2013